Elisabeth An Livest

Wypalenie zawodowe to moje drugie imię. Kiedyś umiałam pisać fajnie i z polotem, teraz moje życie polega na myśleniu nad kolejnymi fabułami, których nie umiem ubrać w logiczne słowa.

Skończyłam szkołę, ale jestem leniem, więc wybrałam pracę zamiast studiów, bo lubię wydawać pieniążki na głupoty. Może w przyszłym roku zgłoszę się na rekrutację do Teatru Lalek w Białymstoku, kto wie? 

Lubię pisać o gejach, bo sama czytam takie opowiadania. z drugiej strony, chciałabym w końcu napisać jakiś fajny romans girlxboy, czyli Śnieżynkę i Srebrzystych, ale na to przyjdzie nam jeszcze poczekać.



Jestem ekonomistą, jak mi zapłacicie, wyliczę wam PITy. 



W chwili obecnej jedyną pisaną przeze mnie historią jest "Słonecznik o imieniu Nick" (chociaż zmieniłabym tytuł na Słonecznik imieniem Nick, ale do tego potrzebuję nowej okładki, a nie chce mi się jej robić). Staram się nie zapominać o dodawaniu rozdziałów, ale z tym może być różnie. Jak wpadnę w wir swojej pracy, mogę nie siadać do laptopa nawet przez miesiąc, a innym razem klikaniem w klawiaturę nazwać swoim tlenem. Także trzeba się uzbroić w cierpliwość, jak ktoś chce poczytać o seksownym panu nauczycielu Arturze.



►Jeśli kiedyś je skończę, pojawią się tutaj:

♣Srebrzyści - od trzech lat jestem na rozdziale ósmym, pozdrawiam.

♣Stukot Strun - od lat czterech mam rozdziałów chyba dziewięć.

♣Śnieżynka - jak odnajdę zagubiony rozdział numer a^2-5, to kiedyś ją skończę.